tag:blogger.com,1999:blog-11151229920567932302024-02-19T17:02:42.733-08:00...............Epigramas & Epitáfios...........................................notas sobre arte e pensamento & improvisos autobiográficos.........................Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.comBlogger85125tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-55989078591399020482014-04-12T07:15:00.000-07:002014-04-12T07:15:50.125-07:00Jornalismo e (falta de) mérito<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><span style="background-color: white; color: #37404e; line-height: 115%;">Não é purismo linguístico, mas me doeu ouvir o Silas Freire falar, agora
há pouco, em "pequena menoria". Quisera Deus, porém, que a inépcia
linguística fosse o problema maior dele e de outros comunicadores de nossos
programas locais. Vamos falar sério: uma cidade que possui formadores de
opinião no nível do Silas, do Efrém Ribeiro, do Beto Rego e do Pádua Araújo
está culturalmente agonizando e imp</span><span class="textexposedshow">ermeável à noção de meritocracia que deve pautar o debate na esfera
pública . Sem nem hesitar eu sou capaz de citar 50 alunos meus que falam,
escrevem e opinam melhor do que estes quatro cavalheiros. Mas, então, por que
eles continuam nos meios de comunicação destilando burrices e lugares-comuns
superficiais? A reposta é simples porém cruel; simples porque não é segredo nem
exige anos de pesquisa e cruel porque fere frontalmente nossa autoimagem já tão
surrada: NÃO SUPERAMOS COMPLETAMENTE AINDA NEM O CORONELISMO NEM O
ANALFABETISMO.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="textexposedshow"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="textexposedshow"><span style="background: white; color: #37404e; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">[31- 03- 2014]<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-56619459149319433812014-03-19T08:02:00.000-07:002014-03-19T08:03:01.805-07:00Uma parábola piauiense<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoXv3TDu42gFnkKvKUZis_-uNQHA8I8qldbU2j0N-qRA5BDaLfX3LbaFDCSFVBJEAWgWRZrjXO31QrqU1nb3e8gpFi1QEvz7-WdbGlU-nkNlQfdqIp3mKZnPPllTdsmBUwBmDA7r7oRdc/s1600/esperando-politico-honesto-brasil.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoXv3TDu42gFnkKvKUZis_-uNQHA8I8qldbU2j0N-qRA5BDaLfX3LbaFDCSFVBJEAWgWRZrjXO31QrqU1nb3e8gpFi1QEvz7-WdbGlU-nkNlQfdqIp3mKZnPPllTdsmBUwBmDA7r7oRdc/s1600/esperando-politico-honesto-brasil.jpg" height="252" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.4pt; text-align: justify;">
<span style="color: #141823; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.4pt; text-align: justify;">
<span style="color: #141823; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">Era uma vez um piauiense. Um dia, ele subiu numa carnaúba bem alta e
ficou a contemplar a paisagem até que, distraído, tombou das alturas e se
estatelou no lajedo feito jenipapo maduro. Muito machucado, ele levantou a
cabeça e não viu ninguém. Como não havia ninguém para ver o que lhe ocorrera, o
piauiense ficou sem saber o que se passava com ele. Então, 2 anos depois da
queda, passou um carioca e disse-lhe: "Nossa, piauiense, como você está
ferido!". Ao ouvir isso, o piauiense começou a sentir dor por todo o
corpo; era uma dor insuportável. E enquanto o piauiense se estribuchava de dor,
já 4 anos após a queda, surgiu um paulista e disse-lhe: "Olha, seu caso é
grave!". Mal ouviu essa frase do paulista, o piauiense deu o último
suspiro e morreu.</span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-23117552193241972292014-03-19T07:39:00.002-07:002014-03-19T07:39:43.984-07:00O cultivo dos erros
<br />
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 2.7pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4Fh7VJbDlIkOJP8EaRQLo7olNUD9cUg0ekhB2I_sxptRiXWBfpPVJWeGpNhISeZEX1JwhUV3zIH14109Gtw6ZrQTB2bitYR2Ns0RQiAj9HZteRkTOo_coz7WM2lzXALL6yOVp1XEMJoE/s1600/23635_1329166240713_1577679340_761563_1185247_n-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4Fh7VJbDlIkOJP8EaRQLo7olNUD9cUg0ekhB2I_sxptRiXWBfpPVJWeGpNhISeZEX1JwhUV3zIH14109Gtw6ZrQTB2bitYR2Ns0RQiAj9HZteRkTOo_coz7WM2lzXALL6yOVp1XEMJoE/s1600/23635_1329166240713_1577679340_761563_1185247_n-1.jpg" height="210" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 2.7pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 2.7pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">“A gente aprende com os erros" -
mas não só com os erros. Pararemos com essa autocomplacência pueril de se
orgulhar dos erros do passado, como se eles fossem a condição única e exclusiva
para alçar-se à maturidade. Uma burrada é, antes de qualquer coisa, uma
burrada. A distância existente entre se orgulhar dos erros e cultivar os erros,
permanecendo bem tranquilamente neles, é mínima.</span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-65225738917812732682014-03-19T07:29:00.001-07:002014-03-19T07:29:29.499-07:00Nossa linda juventude
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUmw5VK7RDtDOhVQo9kBPyFQS2j0BHK_JKqL4W6S-ufJyHnD2qWif2H7Hl5DuPpU4pPCqulMlfvLptXxb65XlmnyT3FNzIcekN-rReZkJ3ZMTX0CazFgbfLmjD3enPFukuzFg_qPqW_8M/s1600/elephant.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUmw5VK7RDtDOhVQo9kBPyFQS2j0BHK_JKqL4W6S-ufJyHnD2qWif2H7Hl5DuPpU4pPCqulMlfvLptXxb65XlmnyT3FNzIcekN-rReZkJ3ZMTX0CazFgbfLmjD3enPFukuzFg_qPqW_8M/s1600/elephant.jpg" height="254" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Elefante (2003), filme de Gus Van Sant</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 2.7pt; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><br /></span><span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">A juventude classe média alta de Brasília, de Teresina ou do escambau
começa suas festas fazendo piadinhas com o gosto musical das domésticas e dos
porteiros e termina-as na maior algazarra etílica, ao som de funk carioca,
swingueira e congêneres. Santa bebida que nivela o gosto nacional e revela
nosso pauperismo!</span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-63480199139852229802014-01-21T10:07:00.001-08:002014-01-21T10:07:53.861-08:0012 aforismos de Antonio Porchia<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig2dqK6zuoQnEeaSq_4jmloQ1jMNQL39Qa_nJLShjI8seYqI5ofbHaXORGZyptKQECLD2XNNAFesfRVhDAiIe3LDE_uiF2c4UdXRnp8evRw07a9cwf3BGDnXWHoxadakPMwBuilEoGwTo/s1600/Tapa+Porchia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig2dqK6zuoQnEeaSq_4jmloQ1jMNQL39Qa_nJLShjI8seYqI5ofbHaXORGZyptKQECLD2XNNAFesfRVhDAiIe3LDE_uiF2c4UdXRnp8evRw07a9cwf3BGDnXWHoxadakPMwBuilEoGwTo/s1600/Tapa+Porchia.jpg" height="320" width="234" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Éramos eu e o mar. O mar estava só e só eu
estava. Um dos dois faltava.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Quase não toquei o barro e sou de barro.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Meus olhos, por haverem sido pontes, são
abismos.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">A dor não nos segue: caminha adiante.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Um coração grande se farta com muito pouco.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Quando me fizeste outro, te deixei comigo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">O que somos é para algo que não somos.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Ser alguém é ser alguém só. Ser alguém é
solidão.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">E se o amor é o amor perdido, como encontrar
o amor?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Toda pessoa anônima é perfeita.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Os sins e os nãos são eternidades que duram
momentos.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">O que dizem as palavras não dura. Duram as
palavras.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Porque as palavras são sempre as mesmas<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">e o que dizem não é nunca o mesmo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Antonio
Porchia</span></b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">
(1885 - 1968) nasceu na Itália. Em 1900, após a morte de seu pai, mudou-se para
a Argentina. Escreveu o livro de
aforismos “Voces”, sua única obra. Teve
entre seus admiradores André Breton, Jorge Luis Borges e Henry Miller.<o:p></o:p></span></div>
Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-54458989923354590572014-01-20T04:13:00.003-08:002014-01-21T09:40:09.090-08:00Paternidade<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-I6CUys3p5aHs9Om6xNEU5VKarF9VvCDXOslhzDZ3wnin5SJEOXH-4gxt6AHChVaurjvqirwaUUdeTVh_K3mHpSt8D9vsN3twfrpdxQ4wMRK4GcbpDTPSov9Iu7fTRyzMT-rMxs5U_qs/s1600/sacr.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-I6CUys3p5aHs9Om6xNEU5VKarF9VvCDXOslhzDZ3wnin5SJEOXH-4gxt6AHChVaurjvqirwaUUdeTVh_K3mHpSt8D9vsN3twfrpdxQ4wMRK4GcbpDTPSov9Iu7fTRyzMT-rMxs5U_qs/s1600/sacr.jpg" height="400" width="267" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Sacrifício de Isaac por Rembrandt</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">Deus me deu o dom da
paternidade. E o fato de eu ser pai é o princípio (</span><i style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">arqué</i><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">) de parte considerável dos meus gestos de bondade: como
professor, como amigo, como cidadão. Essa convicção faz com que eu reconheça a
boa intenção, mas não me encante nem um pouco, com certas exteriorizações pós-modernas
do amor pelo filho, como o hábito de tatuar o nome dos pequenos no corpo ou o
de escrever a cada minuto nas redes sociais que os ama. Tais gestos são
sinceros, verdadeiros – atire a primeira pedra o pai ou a mãe que nunca fez
algo parecido! – mas a meu ver absolutamente redundantes. Eles dizem que você
ama seu filho, o que todos já sabem, mas não indicam em que esse amor fez você
tornar-se uma pessoa melhor. Afinal, não implica grandes méritos nem requer
grandes esforços gostar do filho e achá-lo o mais bonito. É amor, mas não amor
(</span><i style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">ágape</i><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">) que age em prol do outro. No
limite, tais gestos podem ser confundidos com narcisismo oco – e infelizmente,
algumas vezes, são isso mesmo. </span></div>
Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-56892932959235905652014-01-18T20:55:00.000-08:002014-01-18T20:55:30.441-08:00A Novela do Félix
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU9ZM7lmdboCuFS0AbWosUEFHhaKHtVkJc99doflRuEJH6d9gXkgRODtUZLIDAt1OOIjbIKN3GekP7kfD1e-SmLk5rVcawuZ7QTZK3JlCIy2MV-SNHCREX8eDDlhy33obvE1uvd4hyftQ/s1600/felix1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU9ZM7lmdboCuFS0AbWosUEFHhaKHtVkJc99doflRuEJH6d9gXkgRODtUZLIDAt1OOIjbIKN3GekP7kfD1e-SmLk5rVcawuZ7QTZK3JlCIy2MV-SNHCREX8eDDlhy33obvE1uvd4hyftQ/s1600/felix1.jpg" height="206" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Do ponto de vista estritamente
moral, há mais coisas a se condenar em Camões, Dostoievski, Machado, Pound,
Eliot e Céline do que na novela do Félix. O problema da novela do Félix é
esquematismo óbvio do roteiro, que beira a incoerência algumas vezes; são as atuações
pobremente caricatas e didáticas; é a encenação (<i style="mso-bidi-font-style: normal;">mise-en-scène</i>) pobre, material e simbolicamente falando; é a iluminação
sem ênfase e às vezes até sem foco. Em suma, só vejo uma forma coerente de se
criticar a novela do Félix: ela é esteticamente pobre. Mas ninguém é obrigado a
viver diuturnamente nas alturas estéticas de um Bach e de um Shakespeare. Além
disso, temos de lembrar que a elevação do nível cultural de um país não se
concretiza por meio de canetadas ou de clamores moralistas. Sinceramente
falando, acho esnobe a crítica moral da novela do Félix, ou de qualquer outra
novela. Minha mãe, evangélica e de conduta moral exemplar, gosta dessa novela e
continua sendo a mesma boa mãe e boa cidadã que ela sempre foi. E como ela há
milhões de pessoas em todo o Brasil, que querem simplesmente relaxar com uma
narrativa curiosa e engraçada – e a novela do Félix, malgrado suas limitações
estéticas, é curiosa e engraçada.</span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-74876838922222369952013-12-11T10:51:00.002-08:002013-12-11T10:52:27.276-08:00Manoel de Oliveira, 105 anos dedicados ao cinema<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDHBw5ft0ULRQcJ1USldtL2pfO2j63j5kzdx4ksXitrk-DVv28rZEt9I5m-GJA9vdxuwxuKvy9LJtgD4g0Fq0jmmxPshIl4K0UcPztd2VR5sry9ig__V9WUTKjcYm2OXyCQb6_UqvPdxY/s1600/Oliveira+09.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDHBw5ft0ULRQcJ1USldtL2pfO2j63j5kzdx4ksXitrk-DVv28rZEt9I5m-GJA9vdxuwxuKvy9LJtgD4g0Fq0jmmxPshIl4K0UcPztd2VR5sry9ig__V9WUTKjcYm2OXyCQb6_UqvPdxY/s320/Oliveira+09.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 150%;">[<i style="mso-bidi-font-style: normal;">É um texto antigo e meramente informativo. Não
tenho certeza, mas suponho que o escrevi para uma mostra de cinema na Casa da
Cultura de Teresina e o publiquei no </i>Diário do Povo<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Republico-o aqui como uma singela homenagem aos 105 anos que o grande
diretor completa hoje</i>]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">O português Manoel de Oliveira (Porto, 1908)
é um dos mais aclamados e influentes diretores do cenário europeu, contando
entre seus admiradores Wim Wenders, Jean-Luc Godard e Clint Eastwood.
Recentemente, em 2008, recebeu das mãos de Eastwood, em Cannes, “Palma de Ouro”
pelo conjunto de sua obra. É o mais longevo diretor da história do cinema,
tendo completado 100 anos trabalhando ativamente. É ainda o único cineasta a
ter iniciado sua carreira no período do cinema mudo e a manter-se ativo no XXI.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">A trajetória de Manoel de Oliveira no cinema
se inicia quando, aos vinte anos de idade, ingressou na escola de atores de
Rino Lupo, cineasta italiano radicado em Porto, sua terra natal. Em 1933,
participou de “A Canção de Lisboa” (1933), de Cottinelli Telmo, o segundo filme
sonorizado de Portugal. Em 1942, lançou-se no cinema de ficção com “Aniki-Bobó”.
Antes desta data, fizera documentários, muitos dos quais obtiveram repercussão
internacional. Por um espaço de tempo, por conta dos fracassos comerciais dos
seus filmes, decidiu afastar-se da sétima arte e dedicar-se aos negócios da
família. Porém, em 1956, voltou com “O Pintor e a Cidade”. Em 1963, realizou “O
Acto da Primavera”, misto de documentário e ficção que constitui um dos pontos
altos de sua carreira e do cinema mundial. Sua fase mais fértil,
quantitativamente falando, inicia-se na década de 1990, quando passa a realizar
praticamente um filme por ano, alguns deles obras-primas da sétima arte.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">Seu estilo é marcado por uma preocupação com
todos os estratos sígnicos do discurso fílmico. Como observou o crítico Ruy
Gardnier, o cinema, para Manoel de Oliveira, é uma “arte inclusiva
(catalisadora de todas as artes) e perspectiva (faz refletir sobre todas elas e
sobre si própria)”. Como na maior parte do bom cinema europeu, suas produções
apresentam diálogos de elevado nível sem, no entanto, parecerem demasiado
didáticos – não por acaso, sua roteirista predileta é Agustina Bessa-Luis, uma
das grandes prosadoras da literatura de língua portuguesa do século XX. Seus
planos são lentos e estudados, de grande exatidão pictórica e forte carga
simbólica; sob a câmera estática, a gestualização teatral dos atores
convida-nos a uma reflexão sobre a semiótica dos gestos. Estes pontos – que
fazem o deleite do espectador intelectualmente mais exigente e versado em artes
plásticas – acabam algumas vezes causando estranhamento àqueles que estão mais
acostumados ao cinema americano e sua montagem frenética. Assim, é preciso um
esforço reflexivo para entender o sentido ritual e simbólico das imagens
captadas e recriadas no cinema de Manoel de Oliveira.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">Sob o influxo de grandes artistas
portugueses, em especial de Camões e Fernando Pessoa, Manoel de Oliveira faz
convergirem mito e história em seus trabalhos. De sólida formação humanista e
avesso à moda multicultural, Oliveira aposta no cinema como fator de integração
cultural (daí o plurilinguismo comum em seus filmes, seus atores de várias
nacionalidades e suas referências a clássicos universais de variados países) e
enunciador de discursos universais. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">Se na pós-modernidade o bombardeio de imagens
veiculadas na mídia nos incita cotidianamente a uma recepção semi-distraída, de
apreciação sinestésica e irrefletida, o cinema de Manoel de Oliveira deriva
grande parte de seu poder transformador de um desafio que nos lança: reatar uma
relação reflexiva com a imagem, contemplando seu apuro plástico e buscando
compreender os novos efeitos de sentido que se produzem quando do seu contato
com a palavra e com a música.</span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-34530028518929151642013-12-09T07:15:00.000-08:002013-12-09T07:15:20.158-08:00Caímos todos<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXs-dvJy2Ahkk6Z6_rQSAHeatRR3MOpn9HrX9zG6tpRo_4_PCZTCzQ9svqQFgbYLDB3AzVScQW44jW6uH7LkI5pa2FNayttoPO4xZHebx6Ul2Rcb6YqKsn5DqRImQwRohWbz2CFhHRSGw/s1600/capa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXs-dvJy2Ahkk6Z6_rQSAHeatRR3MOpn9HrX9zG6tpRo_4_PCZTCzQ9svqQFgbYLDB3AzVScQW44jW6uH7LkI5pa2FNayttoPO4xZHebx6Ul2Rcb6YqKsn5DqRImQwRohWbz2CFhHRSGw/s320/capa.jpg" width="224" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt; line-height: 115%;">Sim,
caímos todos. Teses gerais sobre psicologia das massas e prognósticos sobre o
que ocorrerá na Copa, neste momento, ajudam, mas muito pouco. O fato é que para
grande parte dos torcedores (dentro e fora do estádio) não havia <i style="mso-bidi-font-style: normal;">pessoas</i> machucadas, mas sim <i style="mso-bidi-font-style: normal;">vascaínos</i> e <i style="mso-bidi-font-style: normal;">atleticanos</i>. Outro fato é que a partida reiniciou e muita gente
continuou lá torcendo, como se nada de trágico tivesse ocorrido. É possível
elaborar, mais ou menos nos moldes do <i style="mso-bidi-font-style: normal;">pensiero
debole</i> de Vattimo, algo como uma política de enfraquecimento das convicções
torcedoras ou a única coisa a fazer é erigir grades mais fortes e reforçar o
contingente policial nos estádios?</span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-62051311014588221042013-11-22T08:36:00.001-08:002013-11-22T08:36:54.783-08:00Dos livros que não lemos
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6Z54CDIRKxzzgJNriEUBGt7Wuia3xjp9ACFEOJXIEZmt_n3hvLOZLgwFybObqtO5uBor4llrvJ6_4JhEr6n4Aw-GqM5SwWvCAvbbf-KDn5bSKQ482lPc3lfrg2jM6k9YLLVCoXgGQAN4/s1600/default.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6Z54CDIRKxzzgJNriEUBGt7Wuia3xjp9ACFEOJXIEZmt_n3hvLOZLgwFybObqtO5uBor4llrvJ6_4JhEr6n4Aw-GqM5SwWvCAvbbf-KDn5bSKQ482lPc3lfrg2jM6k9YLLVCoXgGQAN4/s1600/default.jpeg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-language: PT-BR;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-language: PT-BR;">A
pletora de livros que não lemos e que descansam ao nosso lado, em nossa
biblioteca, ou em alguma livraria, à nossa espera. Isto deve ser para nós motivo
de júbilo e não de desespero. (O único desespero real é o acúmulo irracional,
porque compulsivo, de livros; ou, como alertava Schopenhauer, acreditarmos que
a simples posse material de um livro nos dará acesso ao seu conteúdo). O desejo
sincero de ler tudo o que nos interessa – mesmo que esse “tudo” seja superior à
capacidade de uma vida – enche nossa vida de esperança, acena para um futuro de
agradáveis encontros, nos segreda a possibilidade constante e real de uma
virada em nossa existência. Quem tem muita coisa para ler não tem pressa de
morrer. Olho para a estante à minha frente e vejo os dois volumes de “A Cidade
de Deus”, de Santo Agostinho. Eu sei que preciso lê-los um dia. Talvez nas
próximas férias, quem sabe. Aqueles dois volumes são dois faróis de esperança
em minha vida... e se, lendo-os, eu me tornar outro, alguém melhor? Nem todas
as promessas e expectativas positivas que compactuamos com a leitura se
cumprem. Isso é óbvio e não deve nos entristecer ou desestimular. Uma esperança
não cumprida que, de qualquer forma, nos move em busca do autocultivo já não
pode ser creditada como tempo perdido; além disso, um grande livro que nos
decepciona hoje pode nos ser fundamental amanhã – quase todo leitor tem uma
história dessa natureza para contar. Os livros que ainda não lemos, mas que acreditamos
com sinceridade que precisamos ler, contêm em potencial a nós mesmos numa
versão, seja em que ponto for, melhorada.</span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-22131102194138412592013-11-07T10:40:00.001-08:002013-11-07T10:44:51.967-08:00Luiz Costa Lima: “Frestas: a teorização em um país periférico” (RJ, Contrapondo/PUC, 2013)<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Recebi ontem o novo livro do
mestre Luiz Costa Lima: “Frestas: a teorização em um país periférico” (RJ,
Contrapondo/PUC, 2013). Pelo que eu pude vislumbrar numa rápida olhada, o livro
cumpre quatro desígnios: é um testamento biográfico de uma trajetória ímpar, uma
súmula dos temas que obsedaram o autor em sua trajetória intelectual (“mímesis”
e “controle do imaginário”), uma reflexão nada otimista sobre o sistema
intelectual brasileiro e – a parte mais importante a meu ver – um avanço na
teorização do estatuto da ficção: Costa Lima extrapola o âmbito propriamente literário
para refletir sobre o funcionamento da ficção no cotidiano. Desdobra, assim,
aos nossos olhos o conceito de “ficção externa”, já aludido na obra anterior – “A
ficção e o poema” (2012). Já comecei a ler a obra e breve espero escrever sobre ela.
Fica, de antemão, minha sugestão de leitura aos colegas da área!</span></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmhRJopAapbSPEYOqx7D9PNqAgYdjT2dQMtp-a7CIbuO6HJPh4YcefTJsLD8OFVsWYeBEWX-O-5AwFq0XH-IvcVvpR3tfUqPHaaol5AVe1lBWmfLeriHcC744muHikox1k98FvJNeCNEo/s1600/Frestas+LCL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmhRJopAapbSPEYOqx7D9PNqAgYdjT2dQMtp-a7CIbuO6HJPh4YcefTJsLD8OFVsWYeBEWX-O-5AwFq0XH-IvcVvpR3tfUqPHaaol5AVe1lBWmfLeriHcC744muHikox1k98FvJNeCNEo/s1600/Frestas+LCL.jpg" /></a></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-14457538954620581022013-11-06T04:11:00.001-08:002013-11-06T04:14:08.873-08:00Retalhos [4]: Rei do camarote, homem emocional, empatite etc<br />
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"># 1</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">Sobre o <a href="http://www.youtube.com/watch?v=atQvZ-nq0Go">REI DO CAMAROTE</a>, duas
observações: 1) Como supostamente falou Borges, "o luxo é a forma mais
dispendiosa da vulgaridade"; 2) Haja ressentimento coletivo! Ver gente que
só não é tão vulgar como o "rei" por não ter recursos a pregar lições
de humildade e bom senso é de embrulhar o estômago! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"># 2</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">“Cada período da história tem seu
tipo humano ideal. A sociedade medieval conheceu o cavaleiro valoroso e cortês.
O Renascimento inventou o homem da corte, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">il
cortegiano</i>, mescla harmoniosa de decoro, elegância, virtude e fidelidade ao
príncipe. O século XVII teve o homem de sociedade, o século <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>XVIII, o filósofo esclarecido, e o século XIX
exaltou o empresário audacioso, o ‘burguês conquistador’. Qual é, em nossa
época de individualismo extremo, o tipo humano ideal? É o ser que cultua a
emoção, o homem emocional, o <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Homo
sentiens</i>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">(...)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">O ideal do homem emocional é
acompanhado por uma exigência de autenticidade. O indivíduo só é ele mesmo,
enuncia esse ideal, a partir do momento em que pode sentir e exprimir as
emoções que nos agitam a alma.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">(...)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">Com essa exigência de autenticidade
articula-se uma filosofia antiintelectualista, que está em plena ressonância
com o espírito de nossos tempos. O culto da emoção inverte a escala habitual
das faculdades da alma. Faz com que a celebridade desça do seu pedestal. A
existência realmente humana, segundo ele, não é a que nos leva à
intelectualidade, mas a que conduz ao sensório, ao primitivismo dos sentidos.”</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">(Michel Lacroix, “O culto da emoção”,
2006, p. 37-38)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"># 3</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">Amigos e amigas que compram no
Estante Virtual! EVITEM comprar pela LIVRARIA PAPIRUS SEBO, de Curitiba.
Comprei o livro "Destino e Identidade", de Hubert Lepargneur, no
início de setembro e até hoje nada! Começaram culpando os Correios e agora sequer
me respondem. Compro no Estante Virtual desde 2006, já fui até vendedor por lá
e nunca isso havia me acontecido. A LIVRARIA PAPIRUS SEBO NÃO É SÉRIA!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"># 4</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKMQQTJ7oNPsYxpMB5QmqKRTbE45wRa-xyh0say1fMQmlJEMvbLRrNXkLPvk0Ky5V2bn87ylaYp_4dKuupWZbIHAVMnlANUTxZgJh-2_VV4iZQDlauxyCORMLy8DJ-xsVwVrFZDF5ZfLo/s1600/KALUNGA+CORINTHIANS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKMQQTJ7oNPsYxpMB5QmqKRTbE45wRa-xyh0say1fMQmlJEMvbLRrNXkLPvk0Ky5V2bn87ylaYp_4dKuupWZbIHAVMnlANUTxZgJh-2_VV4iZQDlauxyCORMLy8DJ-xsVwVrFZDF5ZfLo/s320/KALUNGA+CORINTHIANS.jpg" width="240" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">Posso me esquecer de muitas coisas,
mas jamais da primeira camisa do Corinthians que eu ganhei. Em meados da década
de 80, meu amigo e parente <a href="https://www.facebook.com/manoelpereira.silva.9?directed_target_id=0"><span style="color: #3b5998;">Manoelpereira</span></a> veio de São Paulo para
Valença-PI com uma Kalunga-Topper dessas e, ao saber que eu era corinthiano, me
presenteou com ela. Não sei se em toda minha vida cheguei a ganhar um presente
melhor. Até hoje a simplicidade do modelo da Kalunga-Topper anos 80 me fascina:
é a minha preferida de todos os tempos. Minha primeira namorada acho que se
chamava Leda, não lembro bem. Mas da primeira camisa do Corinthians eu nunca
me esquecerei.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"># 5</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.15pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">30 milhões de brasileiros estão
sofrendo de uma doença chamada EMPATITE. Os principais sintomas desse mal são o
tédio, a apatia, o sono frequente e o desapego ao time do coração.</span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-46313731166353400762013-10-22T13:08:00.001-07:002013-10-22T13:08:48.571-07:00Retalhos [3]
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #37404e; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">"A Razão do Poema", de José Guilherme
Merquior, acaba de ser relançado pela É Realizações. Fiz um posfácio para esta
nova edição - "A razão poética segundo José Guilherme Merquior" -
explorando basicamente dois pontos: a ligação daquele livro com a obra posterior
de Merquior e os valores que guiam as escolhas e os julgamentos do autor nos
ensaios críticos e analíticos ali contidos. Um dos poucos livros sobre poesia,
escrito por um brasileiro, que podemos qualificar de clássico imprescindível.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkUaq0kduOuSrHRxbKCX20FM-KXeH7ZaDqUlZih0SI3bLoMIrPi-77dW_DxV90as9aynZIP1ZQolRfc3wn1ERWpuTHfzpSdoE5g7uWtuMgePly2HBvW-4iTimpg4Nw4s3jjkuXMaHBlbE/s1600/Razao-do-Poema.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkUaq0kduOuSrHRxbKCX20FM-KXeH7ZaDqUlZih0SI3bLoMIrPi-77dW_DxV90as9aynZIP1ZQolRfc3wn1ERWpuTHfzpSdoE5g7uWtuMgePly2HBvW-4iTimpg4Nw4s3jjkuXMaHBlbE/s320/Razao-do-Poema.jpg" width="241" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #37404e; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;"><a href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=506599029454495&set=a.122887374492331.23170.100003132076632&type=1&relevant_count=1"><br />
</a>*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #37404e; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">DE UM DIÁLOGO COM MEU FILHO</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #37404e; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">-Aquela parte do livro que a gente pula.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #37404e; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">- Qual,<span class="apple-converted-space"> </span></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;"><a href="https://www.facebook.com/Icaro8.000?directed_target_id=0"><span style="background: white; color: #3b5998; text-decoration: none; text-underline: none;">Icaro</span></a><span style="background: white; color: #37404e;">?!</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #37404e; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">- O prefácio.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #37404e; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">E
em meio às habituais - e não raras vezes, justas - contestações ao Prêmio
Jabuti, tomo ciência de que meu mestre LUIZ COSTA LIMA conquistou um justíssimo
primeiro lugar na categoria "Teoria e crítica literária" com o seu A
FICÇÃO E O POEMA. Tive a honra de ser um dos primeiros a comentar brevemente
aquela obra e fazer uma rápida entrevista com seu autor, na dEsEnrEdoS. Quem
desejar re/ler, eis o link: <a href="http://desenredos.dominiotemporario.com/doc/15-ent-LCostaLima.pdf">http://desenredos.dominiotemporario.com/doc/15-ent-LCostaLima.pdf</a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">Descobrir
que importamos pouco, e para bem poucas pessoas, é desconfortante no princípio
e uma alegria duradoura quando refletimos mais a fundo. Como disse um filósofo,
quem ama demasiado a humanidade se esquece do homem concreto. Quem diz que tem
500 amigos é provável que tenha de fato 1 ou nenhum; quem diz que tem 3 é bem
capaz de ter realmente 3 amigos. Quando essa descoberta de nossa pouca
importância se dá num contexto de fé autêntica, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">alegria</i> torna-se mesmo uma palavra insuficiente, imprecisa: talvez
devêssemos falar em graça. Falta bom senso e maturidade - acima disso, falta fé
- em quem quer ser marcante a qualquer custo e para um monte de pessoas. Raras
são as celebridades sem pés de barro e os populares sem laivos de fascismo.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmB0mzOtEGnzK5gQbvZshvINRVR240AQVxn4vUHYLZE0g9xSdCyM2vlJiilRStyWskRvWFnp7zCjIPPCjUvtrGoqT5DTVGnksw0J6VxT1qryPYdExajNSyuLYykxP-0a5MNorz6NBimsU/s1600/Yasmin.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="293" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmB0mzOtEGnzK5gQbvZshvINRVR240AQVxn4vUHYLZE0g9xSdCyM2vlJiilRStyWskRvWFnp7zCjIPPCjUvtrGoqT5DTVGnksw0J6VxT1qryPYdExajNSyuLYykxP-0a5MNorz6NBimsU/s320/Yasmin.png" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;"><br /></span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-16399960604589670302013-10-14T23:39:00.000-07:002013-10-14T23:39:00.411-07:00Santa Teresa d'Ávila, padroeira dos professores
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt; line-height: 115%;">Hoje é o dia dos professores,
cuja padroeira é Santa Teresa d’Ávila, a grande mística espanhola do século XVI
e, para mim, a maior escritora de seu idioma. A respeito da grandeza e da significação
cultural de Teresa d’Ávila, Carpeaux escreveu uma belíssima síntese no artigo “A
lição de uma santa” (</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><a href="http://www.rainhamaria.com.br/Pagina/11267/Artigo-de-Otto-Maria-Carpeaux-A-licao-de-uma-Santa">http://www.rainhamaria.com.br/Pagina/11267/Artigo-de-Otto-Maria-Carpeaux-A-licao-de-uma-Santa</a></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt; line-height: 115%;">). Sua
obra “O castelo interior” é a que mais recomendo: está sem dúvida entre o que de
melhor e mais profundo produziu a humanidade em qualquer época e lugar. Em
2009, traduzi dois poemas da santa para a dEsEnrEdoS: </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><a href="http://desenredos.dominiotemporario.com/doc/02_traducao_-_teresa_davila_-_wanderson.pdf">http://desenredos.dominiotemporario.com/doc/02_traducao_-_teresa_davila_-_wanderson.pdf</a></span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt; line-height: 115%;">.
Próximo ano virá à luz, pelas Edições Nephelibata, um pequeno volume de poemas
dela e de Juan de La Cruz traduzidos por mim. </span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-85564909041632028322013-10-11T09:21:00.003-07:002013-10-11T09:30:02.413-07:00Retalhos [2]<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="http://www.revistabula.com/65-os-10-maiores-poema/"><span style="color: windowtext;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">http://www.revistabula.com/65-os-10-maiores-poema/</span></span></span></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Tá certo,
tudo bem: toda seleção é questionável e pode ser que bons e ótimos poemas
tenham ficado de fora (lembro pelo menos de um do Torquato e outro do Leminski
melhores que os selecionados). Mesmo assim me espanta </span></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">a debilidade dos 10 poe</span></span><span class="textexposedshow"><span style="-webkit-text-stroke-width: 0px; orphans: auto; widows: auto; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">mas escolhidos - a imaginação rasteira, o nível cognitivo e o
domínio linguístico ginasianos, a pobreza experiencial e a secura espiritual.
Eu não tenho dúvidas de que tomada em seu conjunto, desconsiderando portanto
esta ou aquela contribuição individual, a Poesia Marginal foi a pior merda que
aconteceu à poesia brasileira no século XX</span></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">*</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">"Causou-me
sempre uma certa angústia pensar que todas as línguas se limitam a meia dúzia
ou uma dúzia talvez de palavras para nomear tudo o que uma pessoa pode sentir
por outra, pode pretender de outra. </span></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Enquanto que os vocabulários da agric</span></span><span class="textexposedshow"><span style="-webkit-text-stroke-width: 0px; orphans: auto; widows: auto; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">ultura, da pecuária, da caça, da guerra, dos jogos são
prolixos, minuciosos, inesgotáveis, o da convivência pessoal é incrivelmente
tosco. E como a língua fornece a pauta da primeira interpretação da vida, a
prisão linguística obstrui a liberdade das relações pessoais. Não sabemos bem o
que pretendemos de cada pessoa - e de fato não o pretendemos e não o
conseguimos - porque não temos palavras com que o nomear" (JULIÁN MARÍAS,
"Antropologia metafísica", p. 235-236)</span></span></span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="textexposedshow"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">*</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">O Facebook
é o lugar inautêntico onde as pessoas mais clamam por autenticidade. Não
suporto mais esse lengua-lengua de 'seja você mesmo e viva feliz'. Primeiro, é
uma grande besteira esse papo de ser feliz; quem cai nessa vive geralmente
mentindo para si e para os outros, levando bofetada da vida e fingindo que está
sendo beijada. Segundo, ser você mesmo custa caro: a autenticidade raramente é
premiada. Se você quer ser você mesmo, ainda que seja uma pessoa polida e
compreensiva, prepara-se para as porradas do mundo!</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">*</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">“Trazendo o
texto para a realidade...”. De cada dez vezes que ouço esta frase, em nove
delas a pessoa quer mesmo é recusar o esforço interpretativo e ficar no seu
mundinho particular. Pura negação da alteridade.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">*</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;">“A vida é um combate
cotidiano contra a estupidez própria” (Nícolas Gómez Dávila).</span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-13125241412335440012013-09-30T15:09:00.002-07:002013-09-30T15:12:24.957-07:00Olhos de serpente (Dangerous game / Snake eyes, EUA, 1994), de Abel Ferrara <br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Os
personagens de Abel Ferrara encontram-se na encruzilhada entre o vício e “o
salto para a fé” (Kierkegaard). Não há espaço, no mundo de Ferrara, para outro
tipo de gente senão o libertino e o convertido (ou o libertino a caminho da
conversão). Trata-se, portanto, de um mundo movido pelo excesso, um mundo
situado à beira de um apocalipse, onde a medida do bom senso não tem vez. Se os
personagens vivem a danação, o estilo lhes faz jus: Ferrara é rigoroso, elabora
com cuidado a encenação, mas faz isto desprezando olimpicamente a tomada rara e
o efeito belo. Quando a beleza aparece, aparece submetida à idéia. Religioso,
mas também trágico, Ferrara não contempla, não poetiza. Em vez do plano-sequência
“espiritualizado” de Tarkovski, a câmera de Ferrara treme, tateia,
alucina.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Olhos de serpente</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;"> (1994) está longe de
equiparar os melhores filmes de Ferrara (<i style="mso-bidi-font-style: normal;">O
Rei de Nova York, Vício Frenético</i>, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Maria</i>),
mas representa com muita dignidade a insistente imersão de Ferrara nas
entranhas do homem em danação, dos degradados carcomidos de culpa. Eddie
(Harvey Keitel) é um cineasta que está filmando uma história <i style="mso-bidi-font-style: normal;">a la</i> Bergman sobre um casal em crise.
Sua dupla de atores é formada por Francis (James Russo) e Sarah (Madonna,
provando ser atriz de primeiro time). No filme dirigido por Eddie, o conflito
básico é gerado pela incompatibilidade de gênios entre Sarah, recém convertida,
e Francis, que não só continua na “bagaceira” como também não suporta a nova
vida de Sarah. Estamos num palco que Ferrara conhece bem: o do destino humano
dividido entre danação e salvação num mundo regido pelo mal. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Como
no conto “Tlön, Uqbar, Orbis Tertius”, de Jorge Luis Borges, a ficção (encenada
no filme de Eddie) começa a envenenar a realidade, e o cotidiano dos
protagonistas do filme e também o do diretor começa a desabar. Francis é a
primeira vítima, ao se perder na intensidade do seu papel, mas nada é mais
dolorosamente degradante do que o progressivo esfacelamento da família de Eddie
(esfacelamento, aliás, que já se anuncia sutilmente na primeira cena do filme).
Ao recorrer a </span><a href="http://pt.wikipedia.org/wiki/Mise_en_abyme" target="_blank"><em><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;"><span style="color: black; font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-style: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">mise</span><span class="apple-converted-space"><span style="color: black;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span style="color: black;">en</span></span><span class="apple-converted-space"><span style="color: black;"> </span></span><span style="color: black; font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-style: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">abîme</span></span></em></a><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">, mostrando o filme dentro do
filme, Abel Ferrara quer menos refletir sobre os processos de sua arte do que
nos falar de algo (em termos metafísicos) muito mais grave: o mal. Sobram
farpas também para Hollywood e sua indústria do estrelato. Muitos elementos de <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Olhos de serpente</i> foram retomados e
aprimorados no espantoso <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Maria</i>
(2005), sobre qual um dia terei de escrever.</span></div>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-56170709435103066372013-09-24T11:49:00.002-07:002013-09-24T11:49:33.510-07:00Retalhos [1]
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Se há uma marca singular da cultura universitária brasileira
hoje é a presença soberana, impositiva, dos formulários. Uma das principais
atividades de um professor com doutorado em uma universidade pública hoje é
preencher formulários; sua principal virtude é a paciência. Capacidade
intelectual e domínio de escrita são importantes, mas não imprescindíveis: um
professor burro e incapaz de articular duas frases com um conectivo correto, se
tiver paciência e pegar o jeito do gênero formulário, preenchendo-o com aquelas
fórmulas batidas, pode mover mundos.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">A </span><a href="http://www.desenredos.com.br/"><span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">dEsEnrEdoS</span></a><span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">
acaba de conquistar o Qualis B4 na área de Educação. Antes já possuíamos aquela
qualificação em Letras, História, Filosofia e Teologia. Nosso Qualis até
poderia ser maior, mas é sempre bom lembrar que somos independentes, sem
vínculos com editoras ou programas de pós-graduação. O que nos alegra é que,
desde o princípio, procuramos estimular o debate de Humanidades sem
preconceitos, embora tomando como eixo central a Literatura. Não por acaso nos
denominamos "uma revista de cultura e literatura". Agradeço aqui a
todos que, direta ou indiretamente, contribuíram nesses anos com a revista!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">A leveza custa caro. É difícil. E às vezes apenas procrastina
uma dor maior. Por isso eu gosto tanto dos islandeses do Múm: </span><a href="http://www.youtube.com/watch?v=VeaRDcdwrZg"><span style="color: windowtext; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">http://www.youtube.com/watch?v=VeaRDcdwrZg</span></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">O IRON MAIDEN é minha madeleine proustiana. Uma parte de
minha história adolescente passa como um filme em minha cabeça quando os caras
começam a tocar. Eu nem sei se estou aqui onde me encontro ou se estou lá em
Valença, no início dos anos 90, com alguns amigos que me são diletos até hoje. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Falo isso tudo do Iron Maiden sem fazer nenhum ajuizamento
estético sobre a banda que hoje ouço muito pouco. A maior besteira do mundo é
supor que só as grandes obras e os grandes mestres abalam profundamente a nossa
vida. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">"Escrever as coisas tal como aconteceram é tornar-se
escravo de sua própria memória, que é um elemento menor do processo criativo
[...]. Os materiais são de fato extraídos da vida do autor, mas em última
análise a criação é uma criatura independente [...]. A realidade é sempre mais
forte que a imaginação humana. Além disso, a realidade pode se dar ao luxo de
ser inacreditável, inexplicável, desproporcional. A obra criada, infelizmente,
não tem esse direito." (Aharon Appelfeld)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Há um bom tempo venho dizendo que o espaço de comentários de
sites e blogs é o esgoto da notícia. Sob o pretexto de democratizar o debate,
este espaço tem servido mesmo é para escroques e pusilânimes, escondidos sob a
proteção do anonimato ou do perfil fake, despejarem ignorância, preconceito e
grosseria. Lendo agora mesmo, no blog do<span class="apple-converted-space"> </span></span><a href="http://alfredowerney.blogspot.com.br/"><span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Alfredo Werney</span></a><span style="background: white; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">, os
comentários de anônimos a uma crítica que e<span class="textexposedshow">le fez
do filme "Cine Holliúdy" reforcei esta minha crença. Apenas um comentário,
embora grosseiro, propõe uma leitura alternativa; o restante nem merece ser
lido até o final. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Me solidarizo com o Alfredo
e com todas as pessoas que, sem ganharem um centavo, buscam impulsionar o
debate cultural na rede e só ganham em troca as patadas de covardes que sequer têm
a hombridade de mostrarem a cara</i>. Discordar só é válido se houver bom senso
e argumento - quem só sabe xingar está num nível infra-humano de convivência.</span></span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-12106719820897176942013-08-31T07:44:00.003-07:002013-08-31T07:44:39.769-07:00Toy Story 3 e o estatuto da imagem nas animações
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">As
animações constituem um setor do cinema onde os rastros da magia e do mito
podem ser percebidos sem muita dificuldade. Daí, não é de surpreender que nos
defendamos das animações, nós racionalistas desencantados, exorcizando suas
ambiguidades seja por meio de um discurso destimificador que busca baratear o
sentido das imagens, traduzindo-as a partir de categorias das <i style="mso-bidi-font-style: normal;">hermenêuticas da suspeita</i> (Ricoeur) –
ideologia, inconsciente, estrutura etc –, seja alcunhando-a de infantil, como
se isso significasse superficialidade, entretenimento não instrutivo,
passatempo bobo.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">Não
devemos pensar que a imagem, da animação ou do cinema em geral, seja
intraduzível, nem que sejam ilegítimas as explicações derivadas das
hermenêuticas da suspeita. O que parece ilegítimo é o uso puro e simples da
animação, para desmitificar ou ainda para moralizar. Há um ódio à arte, ou pelo
menos uma insensibilidade patológica, naqueles que só sabem vê-la como
ilustração de forças ou verdades exteriores a ela. Pensemos numa professora bem
intencionada que usa um produto como Toy Story 3 (Lee Unkrich, EUA, 2010) para
reforçar um discurso edificante sobre a amizade ou num crítico cultural que se
vale da mesma obra para demonstrar a aliança entre a indústria cinematográfica,
consumo e reificação. Quem há de negar que Toy Story 3 seja uma bela parábola
sobre a amizade? Quem também há de negar que o filme abusa do merchandising,
elevando, por exemplo, a chatinha da boneca Barbie – cuja filosofia de vida (um
amálgama grotesco de consumismo, egolatrismo, “coleguismo”, hedonismo,
ecologismo, feminismo, moralismo e fetichismo) é das mais estúpidas já
imaginadas neste planeta – ao status de heroína altruísta e até simpática?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">Penso,
porém, que Toy Story 3 escapa com folga dessas simplificações. Como um de seus
modelos ancestrais – “O soldadinho de chumbo”, de Hans Christian Andersen –,
ele aceita, por seu caráter de parábola, ser simplificado, mas é tão cheio de
sutilezas, tão eivado de imagens susgestivas, que logo se vê a incompletude e,
em alguns casos, a farsa de tais simplificações. O mundo de Toy Story 3, assim
como o do soldadinho de Andersen, é fantástico e crível; é aconchegante e
misterioso; está bem longe e bem perto de nós. Além disso (sou tentado a dizer:
acima disso), são mundos regidos por uma honestidade notória perante os eventos
da vida. Por isso, apesar de serem mundos preferencialmente “para crianças”,
neles a velhice, a morte, a solidão e o abandono não são mascarados por
piadinhas. Há humor? Sim, mas não um humor que seja um virar de costas para a
vida “real”, com seus problemas “reais”. Em Andersen, o lirismo de uma
sensibilidade profundamente religiosa doa beleza a eventos como a morte, o frio
e abandono sem que a verdade do evento seja esmaecida; na trilogia Toy Story quem
filtra o lado “feio” da vida (morte, abandono) de seus temores e nos devolve a
sensatez necessária para encarar as durezas da vida é o magnético cowboy Woody,
desde sempre o brinquedo preferido de Andy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">Nos
últimos dez anos de cinema estadunidense, Woody é um dos personagens mais
maduros que apareceu; sua capacidade de auto-sacrifícios em nome de seus credos
e de sua “família” lembra alguns heróis de Clint Eastwood (por exemplo, o Walt
Kowalski de Gran Torino).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">Eu
gostaria aqui de tentar destecer um pouco a complexa rede de simbolismos e
alusões que Toy Story 3 tece. Pensar um pouco mais sobre o contraste entre
tradição e modernidade que o filme elabora a partir da contraposição entre
cowboy Woody e herói espacial Buzz; pensar o caráter desmontável de Sr. e da
Sra. Cabeça de Batata à luz das idéias a respeito das identidades fragmentadas
da pós-modernidade; pensar com Foucault sobre a vinculação entre instituição e
produção de regimes de verdade, a fim de entender melhor a domesticação dos
corpos e a produção de subjetividades na creche de Sunnyside. Poderia também
mostrar como o filme desmonta uma série de preconceitos e estereótipos com
bastante humor e uma inteligência muito acima da média – por exemplo, pôr um
ursinho rosa e cheirando a morango silvestre como vilão-mor; reverter a
alienação religiosa dos 3 marcianinhos (“O Garra!...”) em fonte de salvação dos
demais brinquedos, quase consumidos por um incinerador muito semelhante ao
Inferno de certa vertente do imaginário cristão; satirizar de maneira politicamente
incorreta o homossexualismo recalcado do egocêntrico Ken. Porém, mais
importante do que tudo isso, para quem de fato gosta de cinema, é a convivência
amorosa com as imagens que nos impactaram. Nisso há uma sabedoria que não se
desvincula do afeto.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt; line-height: 115%;"></span><br /><br />
Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-54607870153330660822013-08-01T21:06:00.002-07:002013-08-01T21:14:50.337-07:00O Rap polêmico de Kedé<br />
<div align="justify" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 3.4pt; mso-outline-level: 5; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">O ódio destilado pelo rapper <a href="http://www.cidadeverde.com/autor-rap-polemico-sobre-pm-explica-letra-e-nega-ameacas-a-fabio-abreu-139492">Kedé</a>
não é justo mas é justificável. É preciso muita cegueira social ou muito
cinismo para, sem hesitações, tachar Kledeilson Barreto de marginal e coisas do
tipo - como fizeram muitos veículos de comunicação - e não enxergar razão
nenhuma na revolta social dele. Não sou dos mais adeptos à ladainha do
vitimismo social, sei que o jogo de forças é muito mais complexo - mas, neste
caso específico, Kledeilson não está reclamando à toa. Assim como meu amigo <a href="https://www.facebook.com/thiagoe.ah?directed_target_id=0"><span style="color: #3b5998;">Thiago E Ah</span></a>, torço por um diálogo construtivo
entre as partes em querela. Mas, cá pra nós, acho que uma das partes
interessadas, o <a href="http://ronepmpi.blogspot.com.br/">RONE</a>, vai querer desforra. E desforra sem alarde público
nenhum. Não faço com isso um julgamento moral do RONE, não tenho conhecimento de causa para tanto, mas me baseio no que vi sem que ninguém precisasse me
contar. Vi, me choquei e não trarei a público porque não filmei nem fotografei. Por mais justos que sejam os policiais do RONE, eles estão de orgulho ferido e terão dificuldade de lidar com o que
consideram uma 'ameaça pública'. E o pior é que a mídia alimenta a rixa: quer
estender o equívoco espetáculo, mesmo que isso não seja o melhor para a sociedade em
geral.</span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-65644183069878762022013-07-27T23:07:00.002-07:002013-07-27T23:07:58.414-07:00Dilemas da crítica literária nacional<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PT-BR; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Parte
considerável da crítica brasileira tem um problema grave, que é a <strong>falta de um
olhar comparativo</strong>. Por exemplo, um problema real da crítica formada na
universidade hoje em dia é o <strong>estreitamento preocupante do horizonte de leitura</strong>.
Os <strong>críticos analisam apenas os textos que confirmam as suas opções teóricas
prévias</strong> e que levam à leitura de uma única família de autores</span>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- João Cezar de Castro Rocha, nesta entrevista <a href="http://www.estadao.com.br/noticias/impresso,a-producao-nacional-vista-em-perspectiva,757956,0.htm">aqui</a>.</div>
Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-85726045657110364182013-07-27T12:03:00.003-07:002013-07-27T12:03:54.250-07:00Chesterton, meu avô e o Atlético Mineiro
<br />
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 12.25pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">Meu Deus, que saudades do meu
avô. Que graça tem agora xingar os jogadores de canela-de-pau sem ele por perto
para me complementar? Como ele sabia praquejar bem os canelas-de-pau! Até hoje
eu tenho dificuldade de ouvir aquela musiquinha do Globo Esporte e não me
comover em excesso. O que Alfredo da Costa Lima não vibraria vendo hoje o
futebol em HD?! Alfredo Lima foi o meu Chesterton particular: o chiste dito na
hora certa, a censura bem humorada, o tradicionalismo sem caretice, a
experiência e o bom senso do senso-comum. Se ele tivesse vivo, ele teria me
dado um bom carão por eu ter torcido pro Olympia na final da Libertadores. E,
claro, ele estaria certíssimo!</span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-60666141713550925272013-07-25T00:44:00.002-07:002013-07-26T19:53:12.154-07:002 poemas incas<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">PAI
CONDOR</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Conduze-me,
Pai Condor,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Leva-me,
Falcão fraterno.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Avisem
à minha mãezinha:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Já contam
cinco dias</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Que não
como nem bebo.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Senhor
emissário e cúmplice,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Chasqui
portador de mensagens:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">A ti suplico
que leve</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Palavras
minhas e o coração</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">A meu
pai querido,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Que tudo
conte à minha mãezinha!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">CANTO
DE GUERRA</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Beberemos
no crânio do inimigo,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Faremos
um colar de seus dentes,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">Faremos
flautas de seus ossos,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">De sua
pele faremos tambores,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.0pt;">E assim
cantaremos!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
(Traduções de Wanderson Lima)<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
PS.: Informações básicas sobre Literatura Quechua,
leia <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Literatura_quechua">aqui</a>. “Chasqui”,
no Império Inca, era o mensageiro que transmitia ordens e notícias. Poemas
retirados do livro “Literatura quéchua. Compilación, prólogo, traducciones,
notas y cronología: Edmundo Bendezú Aybar”, Venezuela, Fundación Biblioteca
Ayacucho, s.d., p. 18.</div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-36883070490806704682013-07-23T00:05:00.000-07:002013-07-23T00:19:10.886-07:00Acrobacias culturais (sobre a primeira edição da Acrobata)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0RxnibkWHSIp7dU6-rpohRAHLdTi8eJnplYQVdAW2i4cAHjjavY5gxpXsSfj4Ca4VdUIogx5vcrrdLtF6Cdd2u7RjyyzHBTEieT9qG2AwNAy_1Cyf96Ly5zz9tWkS0cmGnoIR9YLwlTQ/s1600/acrobata+revista.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0RxnibkWHSIp7dU6-rpohRAHLdTi8eJnplYQVdAW2i4cAHjjavY5gxpXsSfj4Ca4VdUIogx5vcrrdLtF6Cdd2u7RjyyzHBTEieT9qG2AwNAy_1Cyf96Ly5zz9tWkS0cmGnoIR9YLwlTQ/s400/acrobata+revista.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">Teresina
está passando por um lento processo de desguetização cultural. O aldeamento que
a marcou, bem como ocorrera a outros centros culturais do país, começa a ressoar
seus últimos ecos – e, assim, a literatura aqui produzida, a cultura em geral
feita aqui, começa a ser pensada integrada aos dilemas e sucessos nacionais,
diria mesmo globais. Com isso, não se nega a especificidade da produção local;
nega-se, isto sim, que estejamos ilhados do resto do país e do mundo.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">Em
médio ou longo prazo, essa situação deverá galvanizar um debate em torno da
velha noção de “Literatura Piauiense”. Precisaremos – penso que já precisamos, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">agora</i> – reconsiderar o conceito de
literatura regional, seja para precisá-lo seja para implodi-lo. Em curto prazo,
porém, revistas como a <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="http://www.desenredos.com.br/">dEsEnrEdoS</a></i>, <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="http://revistarevestres.com.br/assinatura_promocao.php">Revestrés</a></i>
e este belíssimo rebento chamado <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://www.facebook.com/revistacrobata">Acrobata</a></i> vão capinando o
terreno, devastando as ervas daninhas que criavam falsas cercas entre terrenos
vizinhos. Claro que não se pode reduzir a importância de tais veículos a esse
processo de desguetização cultural – mas, sem dúvida, aquela tarefa se conta
entre as mais relevantes missões de tais veículos.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">Embora
debutante, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Acrobata</i> vem encabeçada
por editores calejados de outras experiências culturais de relevo. Tom Jobim
falou, certa vez, que o Brasil não é um país para principiantes; pois bem, se
pensarmos especificamente no campo cultural, a frase do eminente músico ganha
um sentido agônico. A experiência dos editores, portanto, é um dado relevante,
que me faz acreditar que estamos diante de um empreendimento que terá boa
longevidade. Não será fácil porque <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Acrobata</i>
surpreendente tanto pela qualidade dos textos como pela qualidade material, sem
dúvida uma das mais revistas visualmente mais agradáveis de que tenho notícia
no país. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">Acrobata</span></i><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;"> une criação e
crítica numa dosagem perfeita, e com dois méritos extras. O primeiro é não se
limitar à literatura, ainda que esta seja o epicentro da publicação; a segunda
é que os ensaios ali presentes nem se excedem nos protocolos acadêmicos nem se
restringem à mera reportagem informativa. </span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;"><br /></span>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">A perspectiva do veículo contempla
principalmente a literatura de invenção, a arte mais experimental, mas nem de
longe se nota em suas páginas ou nas palavras dos editores qualquer laivo de dogmatismo
ideológico ou unicismo estético.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.5pt;">Cada
um, a depender de seu temperamento e de sua formação, há de se agradar mais
desse ou daquele texto. Trata-se, reforço, de um veículo plural. E com nada
menos que uma centena de páginas. Entre muita coisa de boa cepa, e algumas poesias
que não quero voltar a ler, destaco os poemas excelentes dessa ótima poetisa de
São Tomé e Príncipe: Conceição Lima. Só ela já pagaria o preço da revista. Mas
isso é só uma parte: há uma entrevista com Sergio Cohn que considero nada menos
que histórica (o que não significa que eu concorde com tudo que se diz ali), um
ensaio elucidativo de Nayhd Barros sobre Godard e um interessante depoimento de
Edson Cruz sobre as revistas literárias no Brasil. Posso falar de outras surpresas
boas de conviver, posso destacar o pagode da poesia promovido por Thiago E, a
expressão exata do verso de Salgado Maranhão, a pureza lírica dos traços de
Cícero Manoel. E, claro, não deixarei de mencionar que colaboro ali com um
ensaio sobre “A cena poética de Teresina”.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-91467359422750162882013-07-20T23:17:00.000-07:002013-07-20T23:17:11.662-07:00Björk: Unravel/Desfiar-se<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/G74mehG0z7o?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">DESFIAR-SE</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Enquanto
você se distancia</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Meu coração
se arruína</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Devagar
se desfia </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">num
enredo de fios</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">O diabo
os amarra</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Arreganha
a bocarra – e ri</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Do nosso
amor </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">num
enredo de fios</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Nunca o
diabo irá nos repor</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Então,
quando você voltar</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">Teremos
de fiar um novo amor</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt;">[Texto
original <a href="http://letras.mus.br/bjork/154921/">AQUI</a>]</span></div>
<br />Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1115122992056793230.post-65327735492373459492013-07-16T09:32:00.001-07:002013-07-16T09:36:51.312-07:00Clément Rosset<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Aí está um filósofo pouco conhecido mas sumamente
interessante: </span></span><a href="http://www.abralic.org.br/anais/cong2008/AnaisOnline/simposios/pdf/005/KARL_SCHOLLHAMMER.pdf"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Clément
Rosset</span></span></a><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;">. Não concordo inteiramente com sua hipótese de partida - sua teoria
da duplicação do real como exorcismo inútil (e até perigoso) da essência
trágica da existência - , mas não deixo de admirá-lo em suas reinterpretações
de questões pontuais da vida cotidiana, da história da arte e do pensamento.</span></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Seus melhores livros são “O real e seu duplo” (ponto de partida de sua </span></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;">filosofia trágica</span></span></i><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;">) e “A Anti-Natureza”.</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Eis uma bela entrevista de Rosset, em espanhol, </span></span><a href="http://www.lanacion.com.ar/812359-la-demagogia-siempre-gana-dice-clement-rosset"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;">AQUI</span></span></a><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;">.</span></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span>
</div>
Wanderson Limahttp://www.blogger.com/profile/09968988012137582849noreply@blogger.com0